Još od studentskih radova Miona Marković je u svom slikarstvu zaokupljena variranjem motiva zagrljaja. Od prvih radova u ovom tematskom ciklusu, datiranih još 2003, pa do danas, Miona se predstavama zagrljaja ciklično vraća, uspostavljajući u svom radu kontinuitet koji će u punoj meri i obimu postati vidljiv upravo na predstojećoj izložbi koja će se održati od 27. novembra do 5. decembra 2015. u Maloj galeriji ULUPUDS. Variranje iste teme u različitim tehnikama i periodima umetničkog razvoja nekog autora – u istoriji umetnosti svakako nije novina. Ono je, najčešće, uzrokovano potrebom da se na određenu temu eksperimentiše i istražuje, kako po pitanju uspostavljanja formalnih principa, tako, podjednako i na sadržinskoj ravni. Na njenim slikama, crtežima, kolažima, grafikama i vitražu zagrljena tela (tela u zagrljaju) redovno su prikazana bez prepoznatljivih ličnih karakteristika. Mionine slike svedoče o njenoj fasciniranosti odnosom tela u zagrljajnoj interakciji, postupnim prelaženjem i zagrljajnim stapanjem kojim dvoje koji se grle, u likovnom ali i životnom smislu, suštinski postaju jedno. Na njenim slikama povremeno srećemo i predstave jedne figure koja grli samu sebe, čime Miona ponajpre nastoji da, minimumom likovnih sredstava, principom manje je više, prikaže složena emotivna stanja prepoznata/otkrivena i uzrkovana činom zagrljaja. 
Svojim slikama, pored opisane atmosfere, Miona Marković nam povremeno sugeriše i sasvim osobeni unutrašnji ritam, kao što je to recimo slučaj kod zagrljaja slikanih na notnim listovima Betovenovih Sonata. Takođe, činjenica da su tela koja se grle po pravilu depersonalizovana, bez imalo sumnje sugeriše kako je za ovu autorku prikaz samog čina grljenja važniji od portretisanja njegovih neposrednih subjekata, odnosno onih koji (se) grle. Ovakvim načinom prikazivanja, zagrljajnost se izdiže na ravan simbola (sa svim učitanim arhetipskim, ali i brojnim istorijsko-umetničkim aluzijama i citatnostima), dok se neposredni subjekti transformišu u bojene (inter)odnose koji, varirani kroz različite slikarske medije i životna raspoloženja, svedoče o širokom spektru osećanja i emocija koje se manifestuju zagrljajem, poput: ljubavi, strasti, radosti, tuge, melanholije, usamljenosti, ushićenosti i drugih.
Kao svojevrstan zlatni presek do sada pređenog puta, ova izložba nesumnjivo je važan, možda čak i prekretni trenutak u Mioninoj umetničkoj karijeri, nudeći nam dovoljno dokaza o slikarskoj ostvarenosti, baš kao i razloga za znatiželju vezanu za to u kom će se pravcu njena umetnost nadalje razvijati.
Ako će ti biti lakše, zagrli me, zagrli me…
Arsen Dedić
Nebojša Milenković o kontinuitetima zagrljajnosti u slikarstvu Mione Marković
You must be logged in to post a comment.